พระอาจารย์สมชาย กิตฺติญาโณ (พระอาจารย์อ๊า)

(๑)
พอหลวงพ่อสอน เราเข้าใจทฤษฏี
แต่พอถึงเวลาเริ่มลงมือปฏิบัติ
เราก็ไปทำ ทำแบบที่เราคิด
สมุมติหลวงพ่อสอนเรื่องที่ให้เรามีสติ
เราก็คิดว่าเรามีสติ
แท้ที่จริง ที่เราทำอยู่มันไม่มีสติ

(๒)
เวลามีคนมาถาม บางทีมาถามว่า "เค้าภาวนาถูกไหม"
เราก็บอกว่า "ให้หัดมีสติไป"
พอได้ยินว่าให้หัดมีสติ ก็ตกใจ
ตกใจว่า "เอ๊ะ ทำไม ให้หัดสติใหม่หรอ?"
จริงๆ ไม่เข้าใจ
สตินะ ถ้าจิตมันจำสภาวะได้ สติตัวจริงก็จะเกิด
แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะจำสภาวะได้ทั้งหมด
สมมติอย่างบางคนเวลามีราคะแรงๆ โทสะแรงๆ เห็น
อย่างเวลาเราโกรธจัดๆ เราเห็นสภาวะ
แต่เวลาใจหงุดหงิดขึ้นมานิดนึง
ใจมันเคืองขึ้นมานิดนึง เราไม่เห็น
เราไม่เห็นมันคืออะไร มันคือสติยังไม่เกิด
มันจำสภาวะของโทสะที่น้อยๆ ไม่ได้
เพราะอย่างนั้น หน้าที่เราก็หัดสตินั่นแหละ

(๓)
อย่างที่หลวงพ่อบอกว่า
ตื่นนอนมาหลวงพ่อก็ดูแล้ว ดูไปตั้งแต่ตื่นจนหลับ
แต่ถามว่าเราทำได้ไหม เราทำไม่ได้
ที่เราทำไม่ได้เพราะอะไร
เพราะว่าสมาธิเราไม่พอ
อย่างเราฝึกกันสมาธิมันไม่พอ
พอเราไปดู มันไม่ได้เจริญปัญญา มันไปเจริญสมถะแทน
ส่วนใหญ่ร้อยทั้งร้อย
เวลาเราไปดู เราบอกว่าดูจิต
มันดูจิตจริง แต่มันไม่ใช่ดูจิตแบบวิปัสสนา
มันดูจิตแบบเพ่งจิต

พระอาจารย์สมชาย กิตฺติญาโณ คอร์สกลุ่มธรรมทาน ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑