แผ่นที่ ๗๒

๑.
พวกเรา ถ้าทำบุญไม่เป็น เราวางใจด้วยความโลภ ไม่ลดละกิเลส ก็ไม่ดี
ถ้าบุญทำเพื่อลดละสิ่งที่เลวในตัวเราออกไป
ถ้าเจริญสิ่งที่ดีขึ้น อย่างเราเจริญเมตตา เป็นเรื่องดี
ไม่ใช่เรื่องควรตำหนิว่า คนนี้ทำดีอย่างนี้ ไม่ได้เรื่อง สู้เราไม่ได้ เราทำอย่างนี้
ทำทุกอย่าง ดีที่สุดแหละ
มีโอกาสทำอะไร ก็ทำอันนั้นแหละ
ถ้าไม่มีโอกาส ก็ไม่ต้องทำ ทำสติไป
ถ้าคิดแต่ว่าจะต้องทำแล้วได้บุญใหญ่ที่สุด ไม่ต้องทำอย่างอื่น - เจริญวิปัสสนาอย่างเดียว
ไม่มีบุญอะไรใหญ่เท่าวิปัสสนาแล้ว เพราะสิ่งที่ได้คือปัญญา
มีปัญญา ก็จะข้ามพ้นวัฏฏะสงสารนี้ได้

๒.
รู้ทันใจของเรา วิเศษที่สุดเลย
เวลาเราพูดอะไร เราแสดงความเห็นอะไร มันดราม่ารึเปล่า
ศัพท์ตัวนี้เข้าท่าอยู่นะ
มันแกล้งเป็นคนดี รู้สึกไหม ที่แท้มันตอแหล
มันแกล้งทำเป็นพูดดีอย่างโน้น ดีอย่างนี้
เนี่ยดูตัวเองนะ ไม่ได้ให้ไปดูคนอื่นนะ
ไปดูคนอื่นตอแหล ไม่ต้องดูมาก ดูนักการเมือง มีให้ดูเยอะเลย
วางใจให้เป็นกุศลไว้ ในทุกๆ สถานการณ์
เห็นใครเขาทำดีอะไรนะ ก็อนุโมทนา ไม่ต้องโฆษณาก็ได้
ไม่ต้องแชร์มาลงเฟซบุ๊คของเรา เพื่อให้สังคมเห็นว่าเรามีมาตรฐานนะ
ใครดี เราเชียร์หมดเลย เนี่ย แอบซ่อนหน้าอันใหญ่ไว้ข้างหลัง บางที
กิเลสเนี่ยไม่ไว้หน้าใครนะ ต้องระวัง รู้ทันมันไป

๓.
มีชีวิตที่มีองค์ความรู้ชี้ทางให้
อย่าดราม่ามาก นักปฏิบัติ
ซื่อๆ ซื่อๆ ไว้ ซื่อกับตัวเอง รู้ทันใจ
มันมารยา มันดัดจริต มันตอแหลอะไรรู้ไป