แผ่นที่ ๘๒

ธรรมะเพื่อความพ้นทุกข์ สำหรับคนคนหนึ่งมีไม่มาก

เบื้องต้นตั้งใจรักษาศีลไว้ก่อน ทีแรกต้องตั้งใจรักษาไว้ก่อน ต่อไปก็พัฒนาการรักษาศีลให้สูงขึ้นไป ด้วยการมีสติรักษาจิต กิเลสไม่เกิดที่อื่น เกิดที่จิตที่เดียว กิเลสอะไรเกิดขึ้น มีสติรู้ทันไป กิเลสจะดับ ดับของมันเอง ถ้าเราพยายามไปดับกิเลส นั่นยิ่งมีกิเลส โทสะซ้อนเข้าไปอีก เพราะอย่างนั้น เวลากิเลสเกิด มีสติรู้ไปสบายๆ กิเลสก็จะแสดงไตรลักษณ์เหมือนกัน เกิดได้ก็ดับได้

กิเลสเกิดทีเผลอ เวลาเราลืมกายลืมใจตัวเองไป กิเลสก็แอบเกิดได้ ตามหลังความคิดไป เวลาเราลืมจิตใจตัวเอง จิตใจก็จะหนีไปคิด พอจิตใจหนีไปคิด กิเลสก็เกิดได้ที่จริงหนีไปคิดแล้ว กุศลก็เกิดได้ แต่ส่วนใหญ่ของพวกเรา หนีไปคิดแล้ว กิเลสเกิด กุศลไม่ค่อยเกิด ไม่คุ้นเคย

พอกิเลสเกิด เรามีสติรู้ว่ามีกิเลส กิเลสเกิดก่อน มีสติตามรู้ ทันทีที่มีสติ จิตก็หลุดออกจากโลกของความคิด จิตรู้เนื้อรู้ตัวขึ้นมา มีสติ รู้ตัว จิตไม่หลง จิตไม่หลง กิเลสมันก็หมดแล้ว ตัวหลงเป็นตัวพ่อตัวแม่ของกิเลส ถ้าไม่หลงก็จะไม่โลภ ถ้าไม่หลงก็ไม่โกรธ จิตหลงก็คือมันขาดสติ มันลืมที่จะระลึกรู้รูปนามของตัวเอง

ถ้าเราหัดภาวนา ตัดเข้ามาที่จิตเลยดีที่สุด เป็นทางปฏิบัติที่ลัดสั้นที่สุด เพราะกิเลสเกิดที่จิต กุศลเกิดที่จิต มรรค ผล ก็เกิดที่จิต เรียนรู้ลงที่จิตเลย