แผ่นที่ ๘๖

ถ้าเราทำกรรมฐานอื่นไม่เป็น แต่ว่าเราสามารถรู้ได้ว่าจิตไหลไปคิด จิตไหลไปคิดแล้วรู้ๆ ทำได้แค่นี้
หลวงพ่อยืนยันเลยว่าถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้
เพราะจิตไหลไปแล้วเรารู้ทัน กิเลสจะไม่ครอบงำจิต
ตรงที่จิตไหล เป็นจิตมีโมหะชนิดอุทธัจจะ ความฟุ้งซ่าน
โมหะเป็นพ่อเป็นแม่ของกิเลสตัวอื่น
จิตไหลไปแล้ว เราไม่รู้ทัน มันจะเกิดราคะเกิดโทสะขึ้น
ราคะ-โทสะนี้เป็นลูกของโมหะอีกทีหนึ่ง
ฉะนั้น ถ้าจิตเราไหล เรารู้ ราคะ-โทสะก็ไม่เกิด
แล้วตรงที่เรารู้ โมหะก็จะดับ เพราะโมหะมันแพ้สติ

สติเป็นตัวรู้ทัน รู้ทันว่าจิตไหล โมหะก็ดับ
ราคะ-โทสะถึงมีขึ้นมาก็ดับด้วย
ถ้ารู้ได้เร็ว ราคะ-โทสะยังไม่เกิด จิตเคลื่อนปุ๊บ รู้ปั๊บ
ยังไม่ได้ไปจับอารมณ์ได้ชัดเจน ถ้าจับอารมณ์แล้ว คราวนี้ราคะ โทสะ โมหะมันจะเกิดเกิดด้วยกันหมดเลย
ราคะก็เกิดกับโมหะ โทสะก็เกิดกับโมหะ
ถ้าเรารู้ทันตั้งแต่ต้นทาง จิตหลงแล้วรู้ปั๊บ ราคะ-โทสะก็ไม่มี โมหะก็ดับ
เมื่อจิตไม่มีกิเลส ศีลอัตโนมัติจะเกิดขึ้น
ที่ท่านบอกว่า ผู้ใดตามคุ้มครองรักษาจิต ซึ่งรักษาได้ยาก จะพ้นจากบ่วงแห่งมาร
การคุ้มครองรักษาจิตก็คือ อาศัยสติเป็นตัวรู้ทันจิต