แผ่นที่ ๙๓

"ลองไปสังเกตดูตรงไหนที่เราว่าเราสุข มันยั่งยืนไหม ตรงไหนที่เราว่าทุกข์ มันยั่งยืนไหม มีไหมสภาวะที่สงบสุขในโลก มันไม่มีหรอก ไม่มีหรอกที่จะสงบสุขอย่างแท้จริงในโลก มันแค่เป็นช่องเว้นวรรคเอาไว้ให้เราหายใจเท่านั้นเอง มีความวุ่นวายอันหนึ่งเกิดขึ้นยังไม่ทันจบ เรื่องใหม่มาอีกแล้ว โลกเป็นอย่างนี้ เห็นไหมเราทนกับโควิดใช่ไหม เรากะว่าโควิดหมดแล้ว เราจะได้ชีวิตที่สงบสุขกลับมาเหมือนเดิม เราลืมไปแล้วว่าก่อนโควิด เราทุกข์อะไรมาบ้างเราลืมหมดแล้ว นี่จุดอ่อนของมนุษย์เลย เราลืมความทุกข์ เพราะฉะนั้นเราไม่เคยซาบซึ้งกับความทุกข์

หลวงพ่อถึงบอกลองทบทวนไปดู แล้วก็ความทุกข์มันทยอยเข้ามาตลอดเวลา อย่างเราคิดว่าโควิดจบแล้วเราจะได้สบาย โควิดไม่ทันจะจบเลยมีเรื่องยูเครนอีกแล้ว น้ำมันแพงอีกแล้วอะไรต่ออะไร ข้าวของแพงไปทุกสิ่งทุกอย่าง ต่อไปน้ำมันเกิดลดราคาของก็ไม่ลดด้วย มีแต่ขึ้นไม่มีลด ฉะนั้นโลกก็เป็นอย่างนี้ ปัญหาหนึ่งยังไม่ทันจะจบเลย เรื่องใหม่ก็จ่อเข้ามาอีกแล้ว บางทีก็กลบเรื่องเก่าไปเลย เรื่องเก่าเราคุ้นเคยแล้ว อย่างโควิดเราเริ่มเคยชินแล้ว ต่อไปนี้ก็มาสู้กับเรื่องอดอยาก ข้าวของแพง ก็ทุกข์ไปอีก หมดจากเรื่องนี้ก็เรื่องโน้น หมดจากทุกข์ข้างนอกบ้านก็มีทุกข์ในบ้านต่อ ลองไปทบทวนดูว่าสิ่งที่หลวงพ่อพูดนี้จริงไม่จริง

ถ้าเราดูทบทวนตัวเองดู ไม่เห็นมีตรงไหนเลยที่มันมีความสุขอย่างแท้จริง อาจจะไปเที่ยวทัศนาจร ไปกินโต๊ะแชร์ แหม มีความสุข สุขประเดี๋ยวเดียวแวบเดียว ความสุขในโลกมันเป็นแค่เหมือนพาราเซตามอล กลบความปวดเอาไว้ชั่วคราวเท่านั้น ความสุขในโลกมันมากลบความทุกข์ในโลกเอาไว้ชั่วคราว จริงๆ เราทุกข์ทุกวันเลย แต่เราไปหาอะไรเล่นเพลินๆ มีความสุขเพราะอะไร เพราะเผลอเพลิน ก็เลยไม่เห็นว่าความทุกข์กำลังดำรงอยู่ ความทุกข์กำลังทำงานอยู่ ฝึกนะฝึกไปเรื่อยๆ แล้วจะเข้าใจโลก ถ้าเข้าใจโลกแล้วก็มันจะวางออกจากโลก ต่อไปโลกมันกระเพื่อมอย่างไร เราก็อย่างนั้นล่ะ ใจเราก็สบายอยู่อย่างนั้น"

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
19 มีนาคม 2565