ศีลด่างพร้อยเพราะโทสะ ไม่มีเมตตากับสัตว์เลี้ยง

คำถาม:

หลวงพ่อ:

“ไม่เมตตาสัตว์เลี้ยง” เหรอ ไปเมตตามันบ้างนะ สมมติว่าเราไปเกิดเป็นหมา เป็นแมว แล้วเจ้าของไม่เมตตาเรา เราทุกข์ทรมาน เอาใจเขามาใส่ใจเรา เดี๋ยวมันก็เมตตาเองล่ะ ใจที่แข็ง ใจที่แข็ง ใจที่ไม่มีเมตตา มันจะแข็ง มันจะไม่มีความสุขในตัวเอง ถ้าใจที่มีเมตตา มันนุ่มนวล มันมีความสุขอยู่ในตัวเอง สังเกตดูเวลาใจเราหงุดหงิด ใจเราโกรธขึ้นมา เราไม่มีความสุขเป็นคนแรก แล้วเราค่อยแผ่ความทุกข์ออกไปที่คนอื่น ที่สัตว์อื่นอีกทีหนึ่ง สังเกตอยู่ที่ใจเรา

ถ้าใจเรามีเมตตา ใจเราร่มเย็นเป็นสุข กระแสของความร่มเย็นก็แผ่ออกไป ถ้าใจเรามีโทสะ กระแสโทสะมันก็แผ่ออกไป แล้วคนแรกที่ทุกข์คือเรา ถ้ากระแสของความร่มเย็นเกิดขึ้น คนแรกที่มีความสุขคือตัวเราเอง สังเกตดูใจเราเดี๋ยวก็สุข ใจเราเดี๋ยวก็ทุกข์ สังเกตไปเรื่อยๆ สังเกตใจตัวเองบ่อยๆ แล้วเราจะเห็น เวลาเราโกรธ เราไม่มีความสุข แล้วใจมันก็จะค่อยๆ ขยาดต่อความโกรธ ความเมตตามันจะเข้ามาแทนที่ จิตใจเราร่มเย็นเป็นสุข เราภาวนาต่อง่าย ดี ไปตั้งใจทำต่อ ใช้ได้อยู่