เส้นทางเดินจากปุถุชนไปสู่พระอริยะ

การจะภาวนานะ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวตามกิเลสแต่ละวันไปเรื่อยๆ
ไปไม่รอดหรอก ทั้งพระทั้งโยม
จะต้องมีองค์ธรรมพื้นฐานในการดำรงชีวิต ที่เรียบง่าย
มีชีวิตที่วุ่นวาย รุงรัง ไปไม่รอด

พระพุทธเจ้าสอนให้มักน้อย
มักน้อยนี่เป็นธรรมสำคัญของพระ
มักน้อย หมายถึงว่า มีโอกาสได้เยอะ ก็เอาน้อย เอาเท่าที่จำเป็น
ฆราวาส ตัวนี้หย่อนหน่อยก็ไม่เป็นไร รวยเข้าไว้ก็ไม่เป็นไรนะ
แต่อย่าหากินจนกระทั่งหมดเวลาภาวนา
ต้องรู้ว่าเราทำมาหากิน เพื่ออาศัยมีชีวิตอยู่ในชาตินี้เท่านั้นเอง
งานที่สำคัญในชีวิตเรา คือการยกระดับใจเราให้พ้นจากความทุกข์
งานนี้ต้องสะสมข้ามภพข้ามชาติเลย

สันโดษ หมายถึง เราพอใจในสิ่งที่เรามี
เราทำเต็มที่แล้ว เราได้เท่านี้ เราพอใจ
ไม่เหมือนมักน้อยนะ
มักน้อย มีโอกาสได้เยอะ เอาเท่าที่จำเป็น เท่าที่พอเพียง
สันโดษ พอใจตามมีตามได้

ยุ่งกับคนอื่นให้น้อยๆ
เอาเวลามากที่สุด มาเรียนรู้ตัวเอง

แล้วต้องรู้จักความวิเวก
กายวิเวก อย่าเอาร่างกายไปมั่วสุม วุ่นวาย
จิตตวิเวก รู้จักฝึกฝนใจ ให้มันสงบสุขบ้าง อย่าให้มันว้าวุ่นมาก
อุปธิวิเวก ลด ละ กิเลสไป จนกิเลสมันอ่อน มันระงับลงไป
ต้องฝึก ต้องอดทน ต้องเข้มแข็ง ถ้าปล่อยเลื่อนๆ ลอยๆไปนะ
จะยิ่งอ่อนลงไปเรื่อยๆ ทั้งศีล ทั้งสมาธิ ทั้งปัญญา

ต้องไม่คลุกคลี ยุ่งกับคนอื่นให้น้อยๆ
เอาเวลามากที่สุด มาเรียนรู้ตัวเอง
วันๆ ยุ่งกับคนอื่นทั้งวัน ไปไม่รอด
คลุกคลียุคนี้ ทำได้หลายรูปแบบ
คลุกคลีทางอินเตอร์เน็ตนี่ร้ายมากเลย
วันๆ นั่งเฝ้าจอ เดี๋ยวมีอะไรมาแล้ว
อย่างวันนี้วันอาทิตย์ ก็สวัสดีวันอาทิตย์
บ้านเราก็วันอาทิตย์เหมือนกัน เสียเวลา
อย่างนี้คลุกคลี หาสาระไม่ได้เลย

มักน้อย สันโดษ วิเวก ไม่คลุกคลี ปรารภความเพียร
วันๆ ต้องคิดถึงว่างานของเรายังไม่เสร็จ
ภาระหลักในชีวิตของเรายังไม่เสร็จ

เส้นทางเดินจากปุถุชนไปสู่พระอริยะ
มีเงื่อนไขพื้นฐาน ต้องมีการปฏิบัติ
ไม่ใช่เลื่อนลอยไปวันหนึ่งวันหนึ่ง
หมดเวลาไปวันหนึ่งวันหนึ่ง น่าเสียดายที่สุดเลย