ภาวนาสม่ำเสมอ บางช่วงมีสติอัตโนมัติ แต่บางช่วงฟุ้งซ่านมาก

คำถาม:

หลวงพ่อ:

ภาวนาดีแล้ว ก็ค่อยๆ พัฒนาต่อไป อย่าไปทำจิตให้นิ่งๆ เหมือนตอนนี้ ตรงนี้เราแต่งขึ้นมา เราแต่งจิตให้มันนิ่งๆ ถ้าแต่งไว้อย่างนี้ไม่เกิดปัญญาหรอก ให้มันเป็นธรรมชาติธรรมดา จิตก็เกิดดับเปลี่ยนแปลง ร่างกายก็เคลื่อนไหว จิตก็เคลื่อนไหว แต่มีธรรมชาติอันหนึ่งคอยรู้สึกๆ อยู่ แต่เราไม่รักษาตัวรู้ ให้มันเป็นธรรมดาๆ ถ้าจงใจมากไป มันอึดอัด ใจมันจะอึดอัด

ขยันภาวนา ชีวิตก็จะดี มีความสุขมากขึ้น ขันธ์มันก็แยกแล้ว แยกขันธ์เป็นแล้ว เราก็ดูแต่ละขันธ์มันแสดงไตรลักษณ์ของมันไป แต่ละขันธ์ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา ดูไปเรื่อยๆ พอดูไปสักช่วงหนึ่ง จิตฟุ้งซ่านก็กลับมาทำความสงบ พอสงบพอสมควรแล้ว เราก็ออกไปดูขันธ์มันทำงานต่อ อย่าสงบยาวนานเป็นวันๆ เสียเวลา สงบพอให้ตั้งหลักได้ ไม่ตะลุมบอนกับอารมณ์ ถ้าสมาธิเราไม่พอ จิตเราจะกระโดดเข้าไปตะลุมบอนอยู่กับอารมณ์ ถ้าสมาธิเราพอจิตจะถอนตัวออกมาเป็นคนดูโดยไม่เจตนา แต่ถ้าเจตนาดึงตัวรู้ไว้ ไม่ถูก