คุณพ่อเพิ่งเสียชีวิต รู้สึกว่ามีก้อนทุกข์แน่นอยู่ที่กลางอก เห็นว่าทุกข์นี้เกิดจากกิเลส พยายามพิจารณาทุกสิ่งเป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ ขอคำแนะนำไปปฏิบัติต่อค่ะ

คำถาม:

หลวงพ่อ:

เวลาคนที่เรารักตายไป หรือสูญเสียไป ทิ้งเราไป มันก็เป็นธรรมะ ความจริงกำลังสอนเราอยู่ เป็นความจริงที่เผ็ดร้อน เป็นบทเรียนที่แรง เราก็จะดูใจของเราไป ใจเราเศร้าหมอง ถ้าพ่อเราไม่ตายจริงๆ เราจะกลุ้มใจ ถ้าอยู่จน 120 ปีก็ไม่ตาย เราใกล้จะตายแล้วพ่อยังอยู่อีก กลุ้มใจตายเลย ฉะนั้นคนเกิดแล้วก็ตายไป มันเป็นความกรุณาของธรรมชาติ คนพออายุเยอะขึ้นไม่ได้มีความสุขหรอก ร่างกายนี้มันมีแต่ความทุกข์ทั้งนั้น เราอยากให้คนที่เรารักอยู่นานๆ ก็คือถ้าแปลตรงไปตรงมาก็คือ ขอให้เธอมีความทุกข์นานๆ ทำไมเราอยากให้เขาทุกข์อยู่นานๆ อยู่กับเราไปเรื่อยๆ เพราะเรารักตัวเอง สุดท้ายคือเรารักตัวเอง ถ้าเราไม่ได้เอาตัวเองเป็นตัวตั้ง พ่อเราไม่สบาย พ่อเราเป็นโน้นเป็นนี้ เขาตายไปอาจจะไม่ลำบากเท่าตอนมีชีวิตอยู่ คนแก่ๆ ไปถามเถอะ จริงๆ ไม่มีความสุขหรอก กินข้าวก็ไม่อร่อย นอนก็ไม่ค่อยจะหลับ ขับถ่ายก็ยาก ยุ่งไปหมดทุกเรื่องเลย จะลุก จะนั่ง จะเดิน จะเหินอะไร ไม่ได้สบายหรอก
บางคนตายปุ๊บก็ไปเป็นเทวดา คงจะนั่งบ่นรู้อย่างนี้ตายเสียนานแล้ว ควรจะตายเสียตั้งนานแล้ว ทรมาน เคยมีครูบาอาจารย์ท่านเล่าให้ฟัง มีครูบาอาจารย์องค์หนึ่งท่านภาวนาเก่ง แล้วท่านเป็นโรคกระเพาะ เป็นโรคกระเพราะท่านนอนอยู่ ท่านก็คิดพิจารณา เออ เคยได้ยินมาว่าพระอนาคามีถ้าตายแล้วจะไปเป็นพรหม ท่านก็อยากรู้ล่วงหน้าว่าไปเป็นพรหมแล้วมันจะเป็นอย่างไร ท่านก็กำหนดจิตถอดไปพรหมโลก พอไปดูพรหมพอใจแล้วท่านกลับลงมา ขณะที่จิตกำลังจะสัมผัสรวมเข้ากับร่าง ท่านเห็นร่างกายนี้ดูไม่ได้เลย เต็มไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บ เต็มไปด้วยความทุกข์ ท่านทิ้งเลย ท่านสลัดทิ้งเลย ฉะนั้นเราอย่าเห็นแก่ตัว คนจะอยู่คนจะตาย มันเป็นธรรมชาติ เราไปฝืนธรรมชาติไม่ดีหรอก