ต้องเข้ารับการผ่าตัดเนื้องอกในสมอง ใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาท ไม่ขี้เกียจ เห็นถึงจิตที่คอยสั่งการคิดโน้นคิดนี้ ขอแนะแนวทางเพื่อความเจริญในธรรมค่ะ

คำถาม:

หลวงพ่อ:

เวลาชีวิตเรามีปัญหาอย่างนี้มันจะภาวนาเข้มแข็ง เวลาสบายเราก็เผลอๆ เพลินๆ ได้ แต่เวลามันจวนตัว จิตใจมันก็จะเข้มแข็งขึ้นมา อย่างพอรู้ว่าจะต้องผ่าสมองอย่างนี้ หรือบางคนเป็นมะเร็ง จะอยู่หรือจะไป ไม่รู้ ถ้าคนไม่เคยภาวนาก็จะทุกข์ร้อน ทุรนทุราย เที่ยวไปบนเจ้าพ่อเจ้าแม่โน้นนี้ วุ่นวาย ดิ้น หาความสุขหาความสงบไม่ได้ ฉะนั้นเวลาจะตายก็ตายด้วยความไม่สุขไม่สงบ
ส่วนนักปฏิบัติพอชีวิตมีปัญหา จะต้องผ่าสมอง จิตใจมันก็มีความกระปรี้กระเปร่า ขยันภาวนา สติดี สมาธิถูกต้อง ที่ทำอยู่นี่ถูกเลย ถูกเป๊ะๆ เลย เฝ้าดูมันไป เวลาหมอเขาจะเข็นไปผ่า เขาวางยา ไม่เจ็บหรอก เขาเข็นไป เราก็ดูร่างกายของเราไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหลับไป เขาวางยาเราหลับไป หลับไปแล้วก็แล้วไป มันเป็นหน้าที่ของหมอแล้ว ตื่นขึ้นมา มันก็มีความเจ็บความปวดอะไรนี่ เราก็ดูธาตุดูขันธ์ของเราไป แยกมันไป ร่างกายส่วนหนึ่ง ความเจ็บปวดส่วนหนึ่ง จิตที่เป็นคนรู้คนเห็นอยู่ส่วนหนึ่ง ความวิตกกังวล ความไม่ชอบใจเป็นอีกส่วนหนึ่ง ค่อยๆ แยก ค่อยๆ ดู เพราะฉะนั้นไม่เสียหลายหรอกที่เรียนธรรมะ เวลาชีวิตเรามีปัญหา เรามีธรรมะเป็นที่พึ่งได้ ใช้ได้ จิตดีเชียวล่ะ ถ้าไม่เจ็บป่วยอาจจะไม่ได้ดีเท่านี้ ยังจะเตลิดเปิดเปิง เพลิดเพลินได้อีก