วันหยุดจะปฏิบัติได้มากกว่าวันทำงาน คิดว่าหากยังต้องทำงาน ความก้าวหน้าในการภาวนาจะเกิดได้ยาก มีเรื่องกวนใจ ใช้ความคิดในงานมาก

คำถาม:

หลวงพ่อ:

ถ้าเราหลอมรวมการปฏิบัติเข้ากับการใช้ชีวิตจริงได้ การทำงานที่ไม่ได้ผิดศีลผิดธรรม ไม่ได้เป็นเรื่องเสียหาย เป็นพระก็ทำงาน พระก็ไม่ใช่นั่งๆ นอนๆ พระที่วัดนี้งานเยอะเลย ประเภทคุณหนูทั้งหลายพ่อแม่อยากให้บวช อยู่ไม่นานเดี๋ยวก็เผ่นหนีไปแล้ว เพราะฉะนั้นการทำงานไม่ได้ถ่วงการปฏิบัติ อย่างเวลาเราทำงานใจเราเครียด เรารู้ว่าเครียด เราไม่พอใจคนนี้ รู้ว่าไม่พอใจคนนี้ มันปฏิบัติได้ตลอด ยกเว้นเวลาที่ต้องคิดเรื่องงาน แต่เวลาที่มันกระทบอารมณ์ต่างๆ จิตใจเราหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง สุขทุกข์ดีชั่วขึ้นมา มีสติรู้ไว้

หลวงพ่อภาวนาตั้งแต่เป็นโยม หลวงพ่อเลยไม่เคยรู้สึกเลยว่า การทำมาหากินจะเป็นเรื่องขวางการปฏิบัติ ยกเว้นงานบางชนิด อย่างงานฆ่าหมูอะไรอย่างนี้ ฆ่าหมู ฆ่าไก่ งานอย่างนี้ผิดศีลผิดธรรม ถ้างานไม่ได้ผิดศีลผิดธรรมอะไร ทำไปเถอะ ทำไปแล้วก็อ่านใจตัวเองไป ไม่อยากทำงาน รู้ว่าไม่อยาก ไม่อยากทำงานนั้นความขี้เกียจนะ ไม่ใช่กุศลหรอก

บางคนบอกไม่อยากทำงานแล้ว อยากออกมาอยู่วัดภาวนา ลางานมา บางทียังไม่ได้ลาออกจากงาน ลาพักร้อน ลาพักผ่อน มาอยู่วัด เวลาทำงานอยู่ก็คิดแต่อยากมาอยู่วัด พอมาอยู่วัดก็คิดแต่เรื่องทำงาน เรียกทำหน้าที่ไม่ถูก เพราะฉะนั้นเวลาไหนต้องทำงาน ก็ตั้งใจทำงานไป แล้วถ้ากิเลสอะไรเกิดมีสติรู้ทันไป งานเราก็ไม่เสีย การปฏิบัติก็ได้