ที่ผ่านมา ไม่สามารถนั่งทีละนานๆ ได้เหมือนก่อน ถ้าไม่นั่งสมาธิ ใจจะมีสมาธิเป็นธรรมชาติมากกว่านั่งในรูปแบบ ควรฝืนนั่งสมาธิต่อไปหรือไม่

คำถาม:

อยู่ไกลทำให้การปฏิบัติธรรมเป็นที่พึ่งทางใจ เกาะเกี่ยวกับการเจริญสติในชีวิตประจำวันมากกว่าเดิม ทำให้สภาวะจิตใจกับนิสัยเปลี่ยน ในรูปแบบสวดมนต์ นั่งสมาธิ แต่ใจไม่รวมเหมือนที่ผ่านมา ไม่สามารถนั่งทีละนานๆ ได้เหมือนก่อน ถ้าไม่นั่งสมาธิ ใจจะมีสมาธิเป็นธรรมชาติมากกว่านั่งในรูปแบบ ควรฝืนนั่งสมาธิต่อไปหรือไม่คะ

หลวงพ่อ:

หัดทีแรก เรานั่งสมาธิแล้วสงบง่าย แล้วต่อมาพอเราหัดเจริญปัญญา จิตไม่ยอมทำสมาธิ เป็นทุกคนล่ะ ทำสมาธิมาช่วงหนึ่ง แล้วจิตมันตื่นขึ้นมา มันสังเกตจิตตัวเองออก จิตก็เลยตื่นขึ้นมา ขันธ์แยกได้ ใช้ได้ แต่ว่าการทำสมาธิมันจะยากขึ้น เพราะจิตมันชอบที่จะเดินปัญญาแล้ว มันไม่ยอมทำสมาธิ จำเป็นต้องทำไหม จำเป็นอย่างยิ่ง อย่าทิ้ง ถึงเวลาแยกไว้เลย แบ่งเวลาไว้เลย ถึงเวลาทำสมาธิ สงบก็ช่าง ไม่สงบก็ช่าง ไม่ต้องทำให้สงบหรอก แต่ทำไป อยู่ในอารมณ์กรรมฐานของเราไป สงบก็ช่าง ไม่สงบก็ช่าง จิตมันจะมีกำลัง

หลวงพ่อเคยผิดตรงนี้ หลวงพ่อนั่งสมาธิแต่เด็ก สมาธิเราชำนาญมากเลย พอเจอหลวงปู่ดูลย์ เราเจริญปัญญาได้รวดเร็ว นี้เจริญไปแล้วดูถูก ไม่ทำสมถะเลย กำลังสมาธิที่สะสมมา 22 ปี ใช้ได้แค่ 2 ปี แล้วสมาธิไม่พอแล้ว จิตไม่เข้าถึงฐาน ไปว่าง ไปสว่างเฉยๆ อยู่ข้างนอก ใช้ไม่ได้เลย เสียเวลา ฉะนั้นสมถะทำทุกวัน แล้วภาวนามาถึงตรงนี้แล้ว สงบก็ช่าง ไม่สงบก็ช่าง แต่ทำ จิตมันถึงจะมีกำลัง ไม่อย่างนั้นสักพักหนึ่ง วิปัสสนูปกิเลสจะเอาไปกิน เพราะเจริญปัญญาแล้ว กำลังสมาธิไม่พอ จะเกิดวิปัสสนูปกิเลส เก่งมาก พัฒนามาก จนแปลกไปเยอะเลย ดูแล้ว ดีมาก ไปทำเอา ที่ทำอยู่ถูกแล้ว แต่ว่ามีวินัย ทำสมถะบ้าง

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม 18 มกราคม 2568