ทำงานที่ใช้ความคิดและต้องติดต่อกับผู้คนเยอะ ทำให้แรงหมดทุกวัน

คำถาม:

ภาวนาในรูปแบบโดยการเดินจงกรม และนั่งดูลมหายใจ พื้นจิตเป็นคนฟุ้งซ่านมาก ทุกครั้งที่คิดจะมีกิเลสเกิดขึ้นตามมาทันที เห็นตัวมานะอัตตาบ่อย ไม่เป็นกลางกับสภาวะ จุดอ่อนคือสมาธิไม่พอ ทำงานที่ใช้ความคิดและต้องติดต่อกับผู้คนเยอะ ทำให้แรงหมดทุกวัน ขอหลวงพ่อเมตตาชี้แนะค่ะ

หลวงพ่อ:

เวลาเรายุ่งกับคนเยอะๆ เราจะทำสมาธิให้จิตสงบยาก ฉะนั้นไม่ต้องดูจิตหรอก สมมติตอนเราชุลมุนวุ่นวายอยู่กับคนข้างนอก ดูกายเข้าไปเลย สังเกตไหม กายไม่เคยฟุ้งซ่าน กายไม่เคยหนีไปไหน แต่ดูจิตไม่ได้ จิตหนีไปหมดแล้ว ดูจิตไม่ได้ ดูกาย เมื่อก่อนหลวงพ่อก็ทำอย่างนั้นล่ะ หลวงพ่อทำงานอยู่ในทำเนียบรัฐบาล งานยุ่งวุ่นวายทั้งวันเลย งานเครียดด้วย หลวงพ่อก็ใช้วิธีเบรกตัวเองเป็นช่วงๆ เวลาเบรกตัวเอง ทำงาน หัวหมุนติ้วๆๆ หลวงพ่อไม่มานั่งดูจิตหรอก เพราะดูไม่ไหวหรอก หลวงพ่อดูกาย เราก็จะไปห้องน้ำ ทำเป็นเดินไปห้องน้ำ ขยับ นั่งเก้าอี้อาร์มแชร์อย่างนี้ ก็ขยับมือก่อนที่จะลุก ขยับ ขยับมือก่อน เห็นร่างกายมันขยับ ลุกขึ้นยืน เห็นร่างกายมันเดิน เห็น ไม่จ้องมัน ไม่เพ่งมัน เห็น แล้วผู้ชายก็ไปยืนฉี่ ฉี่เสร็จแล้ว เดินกลับมา ตรงนี้จิตใจมันเริ่มกลับมาดูจิตได้แล้ว

เพราะฉะนั้นเวลาเราดูจิตไม่ได้ อย่าไปหักหาญมัน อย่าไปพยายามดูมัน รู้สึกที่กายก่อน พอจิตมีกำลังแล้ว มันจะเข้าไปดูจิตทีหลัง มันจะง่ายขึ้น ถ้ากำลังวุ่นวายอย่างนี้ แล้วไปดูจิต ไปดูที่ไหน มันคิดอุตลุดไปแล้ว ร่างกายไม่คิด รู้สึกไหม ร่างกายมันนิ่งๆ อยู่อย่างนี้ ดูง่าย ไม่หนีไปไหน เพราะฉะนั้นเวลาฟุ้งซ่านจริงๆ ดูกายไว้เลย

 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม 24 เมษายน 2565