ทำในรูปแบบด้วยการสวดมนต์ แล้วตามด้วยการนั่งสมาธิ ดูลมหายใจ แต่มักจะมีอาการเคลิ้มแล้วหลับ จึงทำให้นั่งได้ไม่นาน

คำถาม:

หลวงพ่อ:

รู้สึกกายไว้ อย่างเราจะเดิน เราเห็นกายมันเดิน ใจเป็นคนดู เวลามันนั่ง มันหายใจก็เห็นกายมันนั่ง กายมันหายใจ จิตใจเป็นคนดู ใช้กายเป็นวิหารธรรมแล้วพยายามเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ หางานทำ งานบ้านก็ได้ รดต้นไม้ ถ้าเลี้ยงหมาก็อาบน้ำให้หมาอะไรอย่างนี้ เคลื่อนไหว เห็นร่างกาย มันทำงาน ใจเราเป็นคนดู ทำบ่อยๆ จิตมันจะมีกำลังมากขึ้น

โดยอายุ โดยอะไรอย่างนี้ บางทีนั่งแล้วมันจะเคลิ้มง่าย เป็นทุกคนล่ะ เราก็ต้องเอากายมาช่วย เคลื่อนไหวแล้วรู้สึกๆ ขนาดหลวงพ่อฝึกมาแต่เด็ก แต่ตอนมาบวชอายุ 48 แล้ว ไปนั่งสมาธิ พอเหนื่อยๆ เข้ามา ทำงานหนักแล้วเหนื่อย มันจะนั่งหลับเอา ก็ต้องเคลื่อนไหวเอา พยายามเดิน พยายามขยับเขยื้อน ไปรดต้นไม้ ไปอย่างโน้นอย่างนี้ไป นั่งก็ไม่นั่งเฉย ถ้านั่งก็นั่งมีพัดอยู่ พัดแล้วรู้สึก เคลื่อนไหวแล้วรู้สึกๆ ไป มันเป็นการกระตุ้นให้จิตมีกำลังมากขึ้น

อย่าคิดเยอะ อย่าดิ้นรนเยอะ รู้สึกอยู่กับปัจจุบันไปเรื่อยๆ มีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ไม่ต้องห่วงว่าจะได้อะไรเมื่อไรอะไรอย่างนี้ ไม่ต้องห่วง จะทันไม่ทัน ไม่ต้องห่วง ทำไปเรื่อยๆ สม่ำเสมอ เคลื่อนไหวไป จุดอ่อนคือช่างคิด คิดเยอะ มันตะลุมบอนอยู่กับการคิด ฉะนั้นไม่ต้องไปแก้ที่ความคิดหรอก คอยรู้สึกร่างกายไว้เรื่อยๆ