นั่งสมาธิเริ่มเข้าฐาน มีอาการเคลิ้มคล้ายกึ่งหลับกึ่งตื่น บางครั้งเคลิ้มๆ แล้ววูบเหมือนตกจากที่สูง ทำให้สะดุ้งตื่นจากสมาธิ ที่ปฏิบัติมารู้สึกวนเวียนที่เดิมไม่เห็นอะไรเลย

คำถาม:

หลวงพ่อ:

ตรงที่ทำมันเป็นสมถะทั้งหมดเลย จิตมันก็จะรวม ที่มันวูบๆ ลงไปเป็นเรื่องปกติ จิตยังไม่ชำนาญในสมาธิ พอรวมวูบก็กระเด้งขึ้นมาเลย ต่อไปถ้ามันชำนาญ มันรวมลงไป มันก็จะทรงอยู่ ไม่ขาดสติ คราวนี้เราก็ทำสมาธิเหมือนที่เคยทำ แต่พอออกจากสมาธิแล้วพิจารณาร่างกายไปเลย เส้นผมมีรูปร่างอย่างนี้ มีสีอย่างนี้ มีกลิ่นอย่างนี้ ไม่สะอาดอย่างนี้ ไม่เที่ยงอย่างนี้ บังคับไม่ได้อย่างนี้ พิจารณาลงไป ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง พิจารณาไป ใน 4 มุม อันหนึ่ง ไม่สวยไม่งาม ไม่สะอาด อันหนึ่ง มันไม่เที่ยง อันหนึ่ง มันเป็นทุกข์ อันหนึ่งเป็นอนัตตา

อย่างเราดูผม กำหนดจิตลงไป มีรูปร่างอย่างนี้ มีสีอย่างนี้ มีกลิ่นอย่างนี้ ตรงปลายมัน ตรงโคนมัน มีต่อมน้ำมันอยู่ ดูไปเรื่อยๆ มันสกปรก ไม่อาบน้ำ ไม่สระผม เหม็นเต็มที ไม่สะอาด ไม่เที่ยง งอกขึ้นมา ยาวขึ้นมาได้ ถ้ามันเที่ยง มันก็ไม่งอก หรือมันหลุดมันร่วงไป มันไม่เที่ยง มันทนอยู่ไม่ได้ แล้วก็เราบังคับมันไม่ได้ พิจารณาไปทีละส่วนๆ จิตทรงสมาธิขนาดนี้ เราก็พิจารณาลงในร่างกายทีละส่วนไป ให้เห็นอสุภะ ปฏิกูลอสุภะ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตาไป ถ้าเดินแนวสมาธิก็ต้องเดินอย่างนี้