เรื่องธรรมดา

การปฏิบัติธรรม
เราต้องมาเรียนว่าธรรมดาของกายเป็นอย่างไร ธรรมดาของใจเป็นอย่างไร
มาเรียนตัวนี้จนเห็นความเป็นจริงของมันแล้ว
ธรรมดาเป็นอย่างนี้แหละ
ธรรมดามันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ปัญญามันก็เกิดขึ้นมา
ว่ามันไม่ใช่ตัวเราหรอก
ถ้าปัญญาขั้นสูงขึ้นไป
เห็นเลยตัวนี้กายนี้ใจนี้เป็นตัวทุกข์
ถ้าเห็นถึงกายถึงใจว่าเป็นตัวทุกข์ก็ล้างอวิชชาได้
อวิชชาอันแรกเลยคือความไม่รู้ทุกข์
ไม่รู้ว่าขันธ์ ๕ ไม่รู้ว่ากายใจของเรานี่แหละตัวทุกข์
พูดถึงทุกข์นี่ ใครๆ ก็บอกว่ารู้จักทุกข์
ทุกข์ที่เรารู้จักเรียกทุกขเวทนา ไม่ใช่ทุกขสัจ คนละอันกัน
อย่างไม่สบายทางร่างกายเรียกทุกขเวทนา กลุ้มใจนี่ ทุกขเวทนา
สิ่งที่เรียกว่าทุกขสัจนี่ เราต้องเรียนและทำลาย
เข้าใจทุกขสัจไม่ได้ รู้ทุกขสัจไม่ได้ ไม่มีทางทำลายอวิชชาได้
สิ่งที่เรียกว่า ทุกขสัจ คือรูปนาม กายใจของเรานี้เอง นี่แหละตัวทุกข์
ที่ว่ารู้ทุกข์ ก็คือรู้รูปนาม รู้กายรู้ใจตามความเป็นจริงนั่นแหละ
บางคนพูด มันไม่จริงหรอก พูดประโยคเหมือนกันแต่สภาวะไม่เหมือนกัน
ต้องเรียนให้ดี ค่อยๆ หัดรู้สภาวะ

ก่อนที่เราจะก้าวไปถึงขั้นรู้สภาวะได้
เราก็ต้องพัฒนาจิตให้มีคุณภาพที่จะรู้สภาวะได้ก่อน
หลวงพ่อจะสอนเป็นขั้นเป็นตอน
เบื้องต้นเลย เราต้องรักษาศีล ๕
ศีลนี้เบสิก (basic) ที่สุด ศีลเป็น พื้นฐาน
รักษาศีล ๕ ได้แล้ว เราก็มาพัฒนาจิตให้มีคุณภาพที่จะเรียนรู้ความจริง อันนี้ชื่อว่าจิตตสิกขา
พอจิตเรามีคุณภาพที่จะเรียนรู้ความจริงของรูปนามกายใจได้แล้ว
เราก็มาเรียนเรื่องปัญญาสิกขา คือ วิธีรู้รูป วิธีรู้นาม
รู้อย่างไรจะตรงความเป็นจริง
สิ่งที่เราจะเรียน ทั้งหมดในเวลา ๓ วันนี้ จริงๆ ก็คือเรื่อง ไตรสิกขา
คำว่า “สิกขา” เป็นภาษาบาลี คนไทยจะใช้คำว่า “ศึกษา”
เพราะฉะนั้นงานที่เราต้อง ศึกษามีอยู่ ๓ เรื่อง
หน้าที่ของชาวพุทธคือศึกษา ต้องศึกษา
คนที่พ้นการศึกษาแล้วคือพระอรหันต์เท่านั้น
นอกนั้นต้องศึกษาทั้งนั้น
ศึกษาในเรื่องของศีลสิกขา จิตตสิกขา ปัญญาสิกขา
ศีลสิกขาเป็นพื้นเป็นฐานทําให้จิตสงบ จิตสบาย
จิตตสิกขา เป็นการพัฒนาจิตให้มีคุณภาพที่จะเจริญปัญญา
ปัญญาสิกขา เป็นวิธีเจริญปัญญา คือ วิธีรู้รูปนามให้ตรงกับความเป็นจริง
นี่ละสิ่งที่จะต้องเรียนทั้งหมด

 
Download PDF เรื่องธรรมดา (20.6 MB)
 
คลิกที่นี่เพื่อติดต่อขอรับหนังสือจากมูลนิธิสื่อธรรมหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช