ในชีวิตประจำวัน ดูร่างกายเคลื่อนไหว เพ่งน้อยลง แต่จะไหลไปจมเบลอๆ นั่งสมาธิไม่ได้ เพราะจะเคลิ้ม ง่วง ขอหลวงพ่อช่วยสอนวิธีฝึกจิตให้ตั้งมั่นด้วยค่ะ

เวลาเรากวาดบ้าน พอกวาดเสร็จ ขี้ฝุ่นมันก็มาแล้วล่ะ กวาดเสร็จปุ๊บ ฝุ่นมันก็มาแล้ว ให้เรากวาดอีก กวาดไปเรื่อยๆ บอกว่าภาวนาก็เหมือนกัน ภาวนาแล้วกิเลสมันก็มาบ่อยๆ สงบไปแป๊บเดียวกิเลสแทรกแล้วอย่างนี้ ก็มีหน้าที่กวาดมัน สู้กับมันด้วยการเรียนรู้มัน รู้ทันมัน ทำแล้วทำอีก เหมือนกวาดบ้าน กวาดแล้วกวาดอีก หรือเหมือนซักผ้า ไม่ใช่ซักทีเดียวใช้ทั้งชาติเมื่อไร ใจเราจะได้สะอาด

ภาวนาไปตามลำดับ

ค่อยๆ ภาวนา ทำไปตามลำดับ ฟังแล้วเหมือนยาก มันยากก็เพราะว่า เราต้องทำมาตามขั้นตอนแล้วมันไม่ยาก ถ้าทำข้ามขั้นตอนมันยาก เรายังไม่ถึงขั้นจะข้ามภพข้ามชาติ ภาวนาค่อยๆ ดูเท่าที่เราดูได้ สิ่งที่เราดูเห็น อะไรที่ยังไม่เห็นไม่ต้องคิดมาก เจริญสติ เจริญสมาธิ เจริญปัญญาไป เดี๋ยววันหนึ่งก็เห็นเอง วันนี้ไม่เห็นไม่เป็นไร

ตอนนี้สิ่งที่เราหัดเห็น หัดเห็นสภาวธรรม สภาวะของรูปธรรม สภาวะของนามธรรม หัดรู้หัดเห็นตัวนี้ สภาวธรรมมีอีกอย่างหนึ่งคือพระนิพพาน พวกเรายังไม่สามารถรู้เห็นได้ คนที่เห็นพระนิพพานได้ ต้องพระโสดาบันขึ้นไป อย่างได้โสดาบัน บางทีจะให้จิตไปอยู่กับพระนิพพาน ก็พิจารณาขันธ์ 5 ลงเป็นไตรลักษณ์ แล้วพอมันวางขันธ์ 5 มันจะทวนกระแสเข้ามาที่จิต จะสัมผัสพระนิพพาน เพราะมันวางกระแสของโลกไป แต่อย่างเราเป็นปุถุชน ยังไม่เห็นนิพพาน เราก็แขวนเอาไว้ก่อน ไม่ต้องไปหา หาเท่าไรก็ไม่เจอ มันไม่มีร่องรอยให้เห็นหรอก เราดูสิ่งที่เราดูได้