ใช้กายเป็นวิหารธรรม

เราก็เห็นร่างกายทำงานบ้านไปเรื่อยๆ ดูกายเอาไว้ ร่างกายขยับเขยื้อนอะไรรู้สึกไปเรื่อยๆ ไม่ต้องห่วงว่าจะดีไม่ดีหรอก แค่ร่างกายขยับอย่างนี้ รู้สึก เรียกว่าจิตเรามีบ้านอยู่แล้ว คือเอากายเป็นวิหารธรรม ขยับเขยื้อนรู้สึกๆ ไปเรื่อย พวกที่ทำงานบ้านนี่พวกมีบุญ เพราะว่ามันดูได้ทั้งวันเลย ถ้าเราทำงานทางกาย เจริญสติ เจริญปัญญาได้ตลอดเลย เราก็เห็นร่างกายขยับ ดูกายไว้ ไม่ต้องห่วงจิตหรอก เดี๋ยวก็เห็นจิตเอง