พระธรรมคำสอน หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
สิ่งสำคัญที่สุดคือความรู้สึกตัว
ไม่ว่าจะทำกรรมฐานอะไร สิ่งสำคัญที่สุดคือความรู้สึกตัว เพราะพระพุทธเจ้าบอกว่าความรู้สึกตัว เป็นจุดตั้งต้นของการปฏิบัติที่จะล้างอาสวกิเลสทั้งหลายได้ ถ้าปราศจากความรู้สึกตัว โอกาสยากมากที่จะสู้กิเลสได้ ก็หลงทั้งวัน มันก็กลายเป็นเครื่องมือของกิเลสทั้งวัน ... อ่านต่อ
เตรียมตัวตายอย่างคนมีปัญญา
มางานศพทั้งที คนตายเขาได้แสดงธรรมะให้เราดู ว่าเกิดแล้วตายแน่นอน พวกเรายังไม่ทันจะตาย เรามาฟังธรรมะเพื่อเตรียมตัวตายอย่างมีศักดิ์ศรี เตรียมตัวตายอย่างคนมีปัญญา แบบลูกศิษย์มีครู ไม่ใช่ตายแบบอนาถา ตายแล้วก็ต้องมาวิ่งตะกาย ขอให้คนแผ่ส่วนบุญให้ หวังพึ่งอะ ... อ่านต่อ
รู้แจ้งในกองทุกข์จึงสิ้นตัณหา
ขันธ์ 5 ทั้งหมดไม่ใช่แค่ว่าไม่ใช่ตัวเรา เอาเข้าจริงๆ มันคือตัวทุกข์ มันทุกข์เพราะมันไม่เที่ยง มันทุกข์เพราะมันถูกบีบคั้นให้แตกสลาย มันทุกข์เพราะมันไม่อยู่ในอำนาจบังคับ อันนี้เรียกว่าทุกขสัจ ทุกขสัจจะ เรียกว่าเห็นทุกขสัจ เห็นทุกขสัจแจ่มแจ้งก็คือพระอรห ... อ่านต่อ
รู้ทันความปรุงแต่งจนหลุดพ้น
หลวงพ่อนั่งดูพวกเรา แต่ละคนก็พยายามภาวนา อยากภาวนากัน ปัญหาใหญ่ก็คือเราไม่รู้ทันความปรุงแต่ง เราก็หลงความปรุงแต่งไป ถ้ารู้เท่าทันความปรุงแต่ง รู้ว่าความปรุงแต่งมีอยู่ ความปรุงแต่งทั้งหลายทั้งปวงล้วนแต่เกิดแล้วก็ดับ เรียนเท่านี้ล่ะ แล้วจิตมันก็จะพ้ ... อ่านต่อ
การยกระดับความสุข
ฝึกแล้วเราจะได้ความสุขที่ประณีตมากขึ้น ความสุขของสมาธิชนิดสงบ มันความสุขของเด็กๆ ได้ของเล่นที่พอใจแล้วก็ไม่ไปซนที่อื่น ความสุขของจิตที่ตั้งมั่น เป็นความสุขแบบผู้ใหญ่ พร้อมที่จะรับสถานการณ์ทั้งหลายทั้งปวง ด้วยจิตที่เข้มแข็ง อะไรก็ได้ที่ผ่านมา จิตมันตั ... อ่านต่อ
กฎแห่งกรรม
โลกมันไม่เคยหยุดความวุ่นวาย ตั้งแต่ระดับอินเตอร์มันก็ยุ่ง ในบ้านเมืองไม่เคยสงบหรอก แต่ไหนแต่ไรมา ปัญหาเป็นของประจำโลก ตอนนี้ก็มีเรื่องขัดแย้งกันทั่วๆ ไป เป็นเรื่องธรรมดา การเมืองก็มีปัญหา ทะเลาะกัน ข้าราชการก็มีปัญหา ครูก็มีปัญหา ตำรวจก็มี พระก็มี มั ... อ่านต่อ
วิธีฝึกให้ได้ตัวรู้
อาศัยสติรู้ทันความปรุงแต่งของใจตัวเอง รู้มันไปเรื่อยๆ สภาวะอะไรก็ได้ ถ้าเรารู้ร่างกายหายใจออก ร่างกายหายใจเข้า พอเราลืม หลงไปแล้วก็จังหวะการหายใจเปลี่ยน สติจะเกิดเองเลย จิตจะรู้ตัวขึ้นมา ตื่นขึ้นมา หรือจิตใจเรา เราเคยอ่าน มันสุขบ้าง มันทุกข์บ้าง เฉยๆ ... อ่านต่อ
วิธีปล่อยวาง
พอเราเดินปัญญาจริงๆ จิตเราก็จะเป็นกลางต่อสุขและทุกข์ ต่อดีและชั่ว สุดท้ายเราก็ปล่อยวาง เห็นความไม่ได้สาระแก่นสารก็วาง เพราะฉะนั้นการที่เราจะปล่อยวางรูปธรรมนามธรรมได้ เราต้องเดินวิปัสสนา ดูไตรลักษณ์ของรูปธรรมของนามธรรม ดูแล้วดูอีก ไม่ใช่คิดเอาเองว่ามั ... อ่านต่อ
ภาวนาเหมือนปลูกต้นไม้
การปลูกต้นไม้ ก็ต้องรู้จัก ต้นไม้ชนิดนี้จะรดน้ำแค่ไหน จะใส่ปุ๋ยแค่ไหน เหมือนเราเป็นต้นไม้ชนิดไหน เป็นต้นไม้ที่จะต้องเร่งความเพียรมาก หรือเป็นต้นไม้ที่ภาวนาไปเรียบๆ ง่ายๆ สังเกตตัวเองเอา อย่าทำไปด้วยความอยาก เห็นเขาภาวนาก็อยากอย่างเขา อย่างได้ยินว่าหล ... อ่านต่อ
